علائم ظهور و ملاحضات قسمت ۱ دکتر هاشمی گلپایگانی
بسم الله الرحمن الرحیم
علائم ظهور و ملاحضات قسمت ۱ دکتر هاشمی گلپایگانی
با سلام و صلوات و عرض ادب و تحیت به محضر مقدس حضرت بقیه الله الاعظم (ارواحنا له الفدا)، موضوع بحث در این روزها بهویژه در دنیای معاصر که تحولات و تغییرات جدی در حال وقوع است، به علائم ظهور و مباحث آخرالزمان، به ویژه در جهان اسلام و تشیع خواهد بود. در این راستا، سؤالات زیادی مطرح میشود که آیا پرداختن به این علائم کار درستی است و چگونه باید این بحث را انجام داد.
اهمیت پرداختن به علائم ظهور
۱. نقش تحولات معاصر:
اینکه برخی افراد به تحولات و حوادث جاری در دنیا اشاره کرده و آنها را با علائم ظهور مرتبط میکنند، به خودی خود نه تنها نادرست نیست، بلکه میتواند درک بهتری از زمانهٔ کنونی و وادیای که در آن قرار داریم، به ما بدهد. اما اگر به دنبال تطبیق این حوادث به شکلی هستیم که قطعیت ایجاد کنیم، این روش باعث عدم امیدواری در میان مردم خواهد شد، بهویژه اگر آنچه را که انتظار میرود، محقق نشود.
۲. روایات ائمه اطهار:
توجه به حجم بسیار زیادی از روایات که دربارهٔ علائم ظهور داریم، نشاندهنده اهمیت این مباحث است. ائمه اطهار (ع) در روایات خود به جزئیات پرداخته و به مردم زمان خود یادآوری کردهاند که از حوادثی مانند سیل، قحطی و جنگها بپرهیزند. مثلاً امام علی (ع) دربارهٔ وقوع حوادث در بصره هشدار میدهد تا مردم آنجا را ترک کنند. این تأکیدها دلیلی بر حکمتهای خاصی است که ائمه در پی دارند.
۳. آمادگی برای ظهور:
بیان علائم ظهور به ما کمک میکند که برای زمانهای سخت آماده شویم. ائمه (ع) به ما میگویند که در موقعیتهای پروازی باید آمادگی داشته باشیم و خود را برای جانفشانی و حمایت از امام زمان (عج) آماده کنیم.
۴. ثبات قلبی بر دین:
همچنین، با دانستن این که سختیها و فتنهها در زمان ظهور پدید میآید، مؤمنان میتوانند ثبات قلبی بیشتری بر دین و ایمانشان داشته باشند. در زمان پیش آمده از حوادث سخت، ممکن است عدهای از دین ناامید شوند، اما با آگاهی و دانش به آیندهای روشن از ظهور امام، میتوانند در مسیر ثابت قدم باقی بمانند.
لزوم دقت در تحلیل علائم ظهور
۱. تطبیق صحیح:
به طور کلی، نحوهٔ تحلیل و تطبیق حوادث با علائم ظهور بسیار مهم است. اگر برخی حوادث را به طور افراطی به یک علامت خاص نسبت دهیم، مانند این که اتفاقی در سوریه را مرتبط با علائم ظهور بدانیم، اینجا احتمال دارد به تفسیر به رأی دچار شویم.
شکل صحیح باید اینگونه باشد که ابتدا علائم و حوادث مورد نظر را بخوانیم و سپس با توجه به آنچه در حال حل است، به تجزیه و تحلیل آنها بپردازیم، به این معنا که ابتدا باید یک منظومهٔ فکری از علائم ظهور را شکل دهیم و سپس به مصادیق ممکن اشاره کنیم.
۲. توجه به اصل قرار دادن علائم:
توجه به اصل علائم ظهور و سپس تطبیق حوادث به آنها، رویکرد درستی به نظر میرسد. اینگونه است که میتوانیم روایات ائمه (ع) را بهتر درک کرده و پیام آنها را در دنیای معاصر بازتاب دهیم. توجه به فرایند علائم و حوادث و درک کلیت بین آنها، میتواند ما را به موضعی تأثیرگذار تبدیل کند.
۳. علائم حتمی و غیر حتمی:
در مطالعه علائم ظهور، باید به تفاوت بین علائم حتمی و غیر حتمی توجه کنیم. علائم حتمی به وقوع حوادثی اشاره دارند که حتماً اتفاق میافتند، در حالی که علائم غیر حتمی ممکن است تحت تأثیر شرایط و تحولات مختلف قرار گیرند. معمولاً پنج علامت حتمی نامبرده میشود و لازم است به دو یا سه علامت دیگر که با اطمینان بیشتری به آنها اشاره میشود، توجه کنیم.
نتیجهگیری
در نهایت، پرداختن به علائم ظهور و تحلیل صحیح آنها، نه تنها ما را به فهم بهتری از زمانه خود میرساند، بلکه در راستای آمادگی برای عصر ظهور نیز نقش بسزایی ایفا میکند. با رویکرد دقیق و هدفمند، میتوانیم از آفات خود به دور بمانیم و به ثبات قلبی برسیم و برای روزی که حضرت مهدی (عج) ظهور میکنند، خود را آماده سازیم.
و السلام علیکم و رحمه الله.
